W ramach naszego cyklu pokazującego odświeżenia starych hitów dziś dziś rzadki przypadek, bo Hip Hop pojawia się sporadycznie na naszych łamach. “Fight the Power” to utwór wyjątkowy, tak jak ekipa Public Enemy.
Public Enemy to amerykańska grupa hip hopowa, która obrosła już legendą. Wywarła wpływ nie tylko na dalsze losy Hip hopu, ale też na muzykę House. Najdobitniejszym przykładem jest kultowy hit “The Power”, grupy Snap. Powstał on rok po “Fight the Power”. W skład Public Enemy weszli Chuck D i DJ Lord. Zwykle jednak towarzyszyli im licznie zapraszany goście. Tak było w oryginale (o którym niżej), tak jest w przypadku remiksu. Wśród gości pojawia się m.in. Nas.
?Fight the Power? została wydana jako singiel latem 1989 roku na prośbę reżysera filmowego Spike’a Lee, który szukał motywu muzycznego do swojego filmu z 1989 roku “Do the Right Thing” ( Zrób to, co należy).
Po raz pierwszy ukazała się na ścieżce dźwiękowej filmu z 1989 roku, inna wersja znalazła się na studyjnym albumie Public Enemy z 1990 roku “Fear of a Black Planet”.
?Fight the Power? zawiera różne sample i aluzje do kultury afroamerykańskiej, w tym nawoływania do praw obywatelskich, nabożeństwa czarnych kościołów i muzykę Jamesa Browna.
Jako singiel ?Fight the Power? osiągnął numer jeden na Hot Rap Singles i numer 20 na Hot R&B Singles. Został uznany za najlepszy singiel 1989 roku przez The Village Voice w ankiecie krytyków Pazz & Jop.
Stała się najbardziej znaną piosenką Public Enemy i została uznana przez krytyków i publikacje za jedną z największych piosenek wszechczasów. W 2001 roku piosenka zajęła 288 miejsce na liście ?Songs of the Century? opracowanej przez Recording Industry Association of America i National Endowment for the Arts.
Oto ta wersja oryginalna.
Zaczyna się od wokalnej próbki prawnika i aktywisty ds. Praw obywatelskich Thomasa ?TNT? Todda, przemawiającego donośnym, wzburzonym głosem: ?Jednak nasi najlepiej wyszkoleni, najlepiej wykształceni, najlepiej wyposażeni i najlepiej przygotowani żołnierze odmawiają walki. w rzeczywistości można śmiało powiedzieć, że woleliby się zmienić niż walczyć ?.
Ten 16-sekundowy fragment jest najdłuższym z wielu próbek włączonych do utworu Po nim następuje krótka, składająca się z trzech taktów fraza, prowadzona przez sześciokrotnie powtarzany kropkowany rytm próbki wokalnej; wiersz ?Pump me up? z utworu Trouble Funk z 1982 roku o tym samym tytule, odtwarzany niewyraźnie od tyłu.
Rytmiczna sekcja taktu zawiera również linię melodyczną, genialny saksofon Branforda Marsalisa grający w triolach, który jest zagłębiony w miksie, osiem uderzeń werbla w drugim takcie i okrzyki wokalne w trzecim takcie. Jeden z okrzyków, ?chuck chuck? zaczerpnięty z piosenki ?Whatcha See Is Whatcha Get? z 1972 roku autorstwa The Dramatics, służy jako odniesienie do Chucka D.
