EXOTICA – Czyli jak? na nowym albumie Purple Disco Machine

Całość otwiera “Can’t Get Enough”, który zaczyna się czymś w rodzaju intro, a po około minucie wchodzi już beat jaki znamy. Do tego fajny wokal australijskiej wokalistki Sahary Becki … płyniemy w średnim tempie.

“At the Disko” i mamy rasowy Funky Disco House i ten przetworzony wokal, bo taka była swego czasu moda na nowoczesność w muzyce. To wspólna robota z długoletnim współpracownikiem PDM – Lorenzem Rhodes’em.

Kolejny nowy to “Don’t stop”. Tu Disco brzmi mniej funkowo. Jest bardzo skocznie i przebojowo. Był rzeczywiście taki nurt. Na pewno znacie choćby “Funky Town”, Lipps Inc.    I oto mamy zwolnienie tempa w ?I Remember?. Tino współpracuje tu z Elderbrookiem, który w ostatnich latach stał się jednym z najbardziej kultowych wokalistów w przestrzeni elektronicznej. Dzięki niemu mamy coś co można by nazwać “melancholijnym disco”.

Muzyczka leci, “zabawa trwa w najlepsze” az do utworu #7. W “Opposite of Crazy” mamy coś w rodzaju ballady synthi-pop, ciągle jednak tanecznej, bo z mocno zarysowaną stopą.

Tu Tino połączył siły z ukraińsko-angielskim żeńskim duetem Bloom Twins.

Bardzo dobre wrażenie robi “Loneliness”. Nie jest to bynajmniej cover słynnego klubowego hitu. Producent stworzył inną (niż zwykle to czyni) linię basową, dodał w tle gitarowy element funky i całość płynie w tempie wokalu niejakiej Francesca Lombardo.

I tak w następnym utworze “Hands To The Sky” pojawia się rasowe funky Disco House, które mnie kojarzy się ze schyłkiem lat 70-tych (na przykład słynna wytwórnia Solar) i z samplem z … “One night in Bangkok”. Świetny soulowe wokale Fiorious i House Gospel Choir! To już nuta dla koneserów gatunku, ale brzmiąca nowocześnie, głównie dzięki podrasowanemu basowi.

Podobny jest następny “Money money”, bo przypomina mi czasy 70/80.

I oto mamy tytułowy. “Exotica” to taki Disco Groove, bo nie ma typowego wokalu (pojawia się czasem chórek), a przetworzony przez wokoder. Taki zabieg był szalenie modny w czasach przełomu 70/80.

Ostatni utwór jest najbardziej amerykański i chyba, a z naszego punktu widzenia, najmniej ciekawy.

Reasumując, mam wrażenie, że Tino słuchał i lubił taką samą muzykę (z tamtych czasów) co ja. Czasem jest może za bardzo po amerykańsku, ale to był taki czas, kiedy amerykańska (ta bardziej soulowa) odmiana Disco królowała nawet na polskich parkietach. Już prawie nikt nie pamięta takich grup jak Shalamar, nikt oprócz mnie i twórcy tego albumu. Dla mnie mega!

Czy zatem – rzeczywiście jest egzotycznie na “Exotica”? Dla mnie akurat nie, bo to muzyka, którą grałem dawno temu, ale dla młodego pokolenia – na pewno.

A jeśli macie niedosyt, zobaczcie stream bohatera tego albumu.