Polski duet producencki wpadł na pomysł odświeżenia czegoś dość nietypowego. To utwór dokładnie sprzed 173 lat. Oto Alchemist Project – Prząśniczka – na nową taneczną nutę. Przy okazji przypomnijcie sobie kto był autorem oryginału, bo każdy szanujacy się DJ powinien to wiedzieć…
Oto muzyczna ciekawostka z okazji 200 rocznicy urodzin Stanisława Moniuszki od popularnego polskiego duetu producentów. W gruncie rzeczy pomysł jest prosty. Wykorzystano znane schematy z utworów Federico Scavo czy Yolanda Be Cool. I tak należało podejść do tego jakże niertypowego utworu. Duet producencki z Zielonej Góry Alchemist Project już nie raz pokazał, że wiem na czym polega odświeżanie starych utworów. Pamiętamy choćby “Hare Krishna”.
Nieco historii
Nieco historiiJest więc znakomita okazja przypomnieć oryginał i jego autora. “Prząśniczka” to pieśń skomponowana przez Stanisława Moniuszkę na głos i fortepian do słów Jana Czeczota. Powstała w 1846 roku. Często była wykonywana jako utwór instrumentalny, na instrumentach dętych.
Bardzo popularne było wykonanie “Prząśniczka” przez popularny w latach 70 XX wieku duet fortepianowy „Marek i Wacek”. Utwór był wykorzystywany jako sygnał wywoławczy przez stacje radiowe i telewizyjne: Polskie Radio Białystok oraz Telewizję Łódź.
Od 29 lipca 1998 „Prząśniczka” została oficjalnym hejnałem Łodzi i jednym z miejskich symboli. Hejnał grany jest codziennie na trąbce, o godzinie 12:00, z okna Urzędu Miasta Łodzi.
Stanisław Moniuszko (ur. 5 maja 1819, zm. 4 czerwca 1872 w Warszawie) to polski kompozytor, dyrygent, pedagog, organista. Napisał ponad 268 pieśni, oper, operetek, baletów i muzyki kościelnej. Tworzył muzykę nawiązującą do folkloru polskiego (np. melodie i tańce ludowe) oraz do utorów polskich poetów (Jana Kochanowskiego i Adama Mickiewicza).
To on napisał słynne opery: “Halka” i “Straszny dwór”, o których naucza się nas już w szkole podstawowej . Dlatego nazywa się go “ojcem polskiej opery narodowej”.
Czy pamiętacie tekst tej piosenki ze szkoły? Jeśli nie, oto on:
U prząśniczki siedzą
jak anioł dzieweczki,
przędą sobie, przędą
jedwabne niteczki
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie, wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
Poszedł do Królewca
młodzieniec z wiciną,
łzami się zalewał,
żegnając z dziewczyną.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
Gładko idzie przędza
wesołej dziewczynie,
pamiętała trzy dni
o wiernym chłopczynie.
Kręć się, kręć wrzeciono,
wić się tobie wić!
Ta pamięta lepiej,
czyja dłuższa nić!
Inny się młodzieniec
podsuwa z ubocza
i innemu rada
dziewczyna ochocza.
Kręć się, kręć wrzeciono,
prysła wątła nić!
Wstydem dziewczę płonie,
wstydź się, dziewczę, wstydź!
